Nazım Hikmet, Altıncı Basım: Ekim 1991, Adam Yayınları, İstanbul
Adı üstünde son şiirler.
1959-1963 dönemine aitler.
Bir bölümünü sevemedim, ama bazıları çok hoş.
*
Birkaç kısa örnek bölüm şöyle:
*
"Kafkaslı Alizade girdi hole lezginskası astıragan kalpağı hançeri ve
göğsünde gümüş başlı fişekleri bir de Vırangel yadigarı hala da
sızlayan iki yarasıyla
ha desen başlayacak Şeyh Şamil dansına ve Havanalı kızların ağızlarında
kalacak parmakları
oysa Alizade’yi üç ay önce Bakü’de gördüm iki renkli Volga otomobilin-
den indi kocalmış
zoru zoruna tanıdım” (Hikmet, Son Şiirler 7, s. 87,88)
1961
*
“Geliyor sıram
ansızın atlayacağım boşluğa
ne çürüyen etimden haberim olacak
ne gözlerimin çukurunda dolaşan böceklerden
durup dinlenmeden ölümü düşünüyorum
sıram yakın demek.
10 Eylül 1961, Laypzig.” (Hikmet, Son Şiirler 7, s. 98)
*
“Fasulye gibi yaşıyorum son zamanlarda
kuru fasulye gibi
kuru fasulyanın pilakisi yapılır
benden o da yapılmaz.
31 Mayıs 1962” (Hikmet, Son Şiirler 7, s. 136)
*
“Kocalmağa alışıyorum dünyanın en zor zanaatına,
kapıları çalmağa son kere,
durup durmadan ayrılığa.
…
ölüm kendinden önce bana yalnızlığını yolladı.
Kıskanıyorum öylelerini kocaldıklarının farkında bile değiller,
öylesine başlarından aşkın işleri.
12 Ocak 1963” (Hikmet, Son Şiirler 7, s. 156)
*
12.6.2024
